چرا و چگونه بحث فدرالیسم به جنگ هفتاد و دو ملت تبدیل شد؟

عبدالستار دوشوکی فعال سیاسی و مدیر مرکز مطالعات بلوچستان در لندن است

دو خط موازی هرگز بهم نمی رسند مگر آنکه خدا بخواهد! هشت سال پیش علیرغم اختلاف نظرها، این دو خط موازی یعنی فدرالیست های مرکزگریز و دمکرات های مرکزگرا ابائی از نشستن در زیر یک سقف و گفتمان در مورد ساختار اداری آینده ایران نداشتند.

یکی از اولین و شاید هم آخرین نمونه های این نوع نشست ها و اجماع برای دیالوگ در ماه مه سال ٢٠٠٤ در لندن صورت گرفت که در آن بیش از نود شخصیت و فعال شناخته شده از نحله های مختلف سیاسی در "سمینار نقش اقوام ایرانی در آینده ایران" شرکت کردند.

زن بلوچ در تیغ نگاه وبلاگ نویسان (استون )

حضور و مشارکت اجتماعی "زن" در بلوچستان برگرفته از فرهنگ بلوچ و آن نیز شکل گرفته همپای با ارزش های شرقی است، فرهنگ عفیف و متمدن بلوچ هیچگاه نمی تواند در جایگاه نقد فمنیستی و برهنگی غربی قرار گیرد.

اگر در تبیین جایگاه ارتباط و حضور اجتماعی "زن" و ارزش های فرهنگی بلوچ معیارهای اصالت دار و ریشه ای را که در فرهنگ بلوچ حقیقتِ وجود است مورد جستجو قرار دهیم، این تعریف هویتی مورد پذیرش عام و بلامنازع است و در غیر این صورت هرگونه ابهام و غرض ورزی در معرفی هویت "زن بلوچ" عامل انحطاط و حتی سقوط خواهد بود.

بدون تردید جایگاه زن در جامعه بلوچستان متفاوت با نگاه جوامع غربی و دیدگاه های فمنیستی افراطی است، فرهنگ و اصالت بلوچ با هویت او شکل گرفته و دوام یافته است، هویت و فرهنگ در نزد بلوچ امری گریخته و اخلاق ستیز نیست بلکه از اصلی ترین مفاهیم ضروری در شناخت ساختار اجتماعی و فرهنگی بلوچ است.

"زن بلوچ" در تمام برهه های تاریخی توانسته است تمدن و فرهنگ ایرانی را در خود نهادینه سازد، از گذشته های دور تاکنون زن بلوچ هویتی معین و خدشه ناپذیر داشته است که این هویت در راستای فرهنگ شرقی- ایرانی و بلوچی تعریف شده است.

اما آنچه که بیش از همه جای تعجب است اینکه برخی و از جمله برخی از اهالی وبلاگنویسان بلوچ "سوء استفاده گلشیفته از بدن خود برای جهانی شدن" را ستوده و خط شکنی او از مسیر اخلاق و ارزش هنری را "اقدامی شجاعانه" تعبیر می کنند!

"نقش ابرقدرت ها در معادلات جهانی و منطقه" و میرسوبان

امروز جریان تجزیه طلب بر آنست تا معدودى از جوانان احساسى و دور از فضاى منطق را با تحریک احساسات و تعصبات قومى و نژادى و وطنى عیله وحدت ملى اقوام ایران بر انگیزد و رابطه آنان را با یک دیگر قطع نماید و ...!"

در این مقاله و مقاله ھاى دیگر، میر سوبان فقط نگرانى شدید خود را از کنده شدن بلوچستان از چھار چوب مقدس ارضى ایران ابرازمى دارد و از اول تا آخر ھمین ایده جدایى را گو و باز گو مى کند و ھمین یک آھنگ را تا آخر صفحه گرامافون کھنه اش مى نوازد و تکرار مى کند و ھرچه بد و نا سزا است حواله معدود نیروھاى '' تجزیه طلب نوکر ابرقدرتھا " مى کند. در حقیقت میر سوبان از اراىؑه راه خود برای مشکل اساسی مورد بحث اش طفره میرود و شانه خالى مى کند. در مقاله ھا و نوشته ھاى میر سوبان که مورد نظر قرارگرفته، مھم ترین بخش از حقیقت، از قلم افتاده است. یعنى سھم رژیم ج.ا نسبت به جنایاتى که در حق اکثریت مردم ایران و بخصوص جامعه ملى- مذھبى بلوچ و یا دیگر ملیتھای ساکن در ایران، روا شده به عمد به بحث گذاشته نشده است و در مورد افشاى جنایات آشکار حکومت ولایت فقیه، نه به کمبودھاى مردم و جنبش بلوچستان، بلکه به سر کوب و تخریب افکار و سازمانھاى بلوچ پرداخته که ھنوز از زیر باراستبداد ج.ا کمر راست نکرده اند. حتى وى اشاره اى از تجاوز رژیم به آزادیھاى فردى و اجتماعى و حقوق شھروندى نمى کند. آنچه که میر سوبان امروز مى گوید، رھبران حزب توده در تمام عمر حیات بى ثمرشان و بخصوص بعد از ٥٧ و تا ادامه جنگ خانمان سوز و تا زمان نابودى خودشان، به مراتب پخته تر، ماھرانه تر و با ملات و چربى بیشتر، سفسطه کردند تا در میان جوانان و بخصوص انقلابیون، ایده ھاى بسا سازش کارانه بى محتوا را رواج دھند که باتمام خدمت گذاریھا نسبت به ج.ا در تله افتادند. از آخوندھا، چند آتشه تر آخوند شدند و و سرانجام ذوب گشتند. قانون طبیعت است، در یک زمان، در دو مکان و جبهه متفاوت قرار داشتن و بودن، ھم از منطق بدور است و ھم با زمان ھم خوانى ندارد.

ملتی با یک زبان کمتر به یاد آرد زمان(شهریار)

اقلیت بیشتر یک مفهوم جامعه شناختی است سپس حقوقی. منظور از آن نیز هر اقلیتی نیست بلکه گروههایی از یک جامعه هستند که پیوندهای زبانی و نژادی یا فرهنگی خاص دارند و مورد تبعیض واقع می شوند.برخی از مقولات،همچون اقلیت ها و حکمرانی محلی در کشورهایی که بحران خیز هستند و بر آتشفشان نشسته اند دارای ابعاد امنیتی و سیاسی شده و راه تحلیل و چاره گشایی مسئله را می بندد در حالی که هم برخی مراکز قدرت می پسندند که یک مسئله اجتماعی را امنیتی کنند و هم برخی از نیروهای اپوزیسیون تمایل دارند از آن به مثابه پتانسیلی برای اهداف و دگرگونی های سیاسی سود جویند. افزون بر این، قدرت های خارجی هم برای برنامه های برون مرزی خود روی این پارامترها حساب بازمی کنند چنانکه در مذاکرات منتشر شده شورای امنیت ملی امریکا، درباره قومیت ها مشاهده می شود. در این میان آنچه قربانی می شود، جوامع اقلیت و قومیت ها هستند.ازسوی دیگر نیز به قول گیدنز«تعقیب و آزار اقلیت ها در تاریخ بشر کاملا معمول بوده است»(گیدنز.277)و او به بیان نمونه ها و مصادیق آن پرداخته است. در ایران ما گرچه به مناسبت های گوناگون به پدیده قومیت ها آزمندانه نگریسته شده است اما خوشبختانه ، انتخابات فرصتی برای توجه به این موضوع را فراهم آورده و در شعارهای نامزدهای ریاست جمهوری جایگاهی به خود اختصاص داده است.

جامعه بلوچ در تقابل اندیشه های سنتگرا و پست مدرن (1)(۲ )

نوهان 

انسان و جوامع در دنیایی پویا زندگی می کنند،تا کنون هیچ قدرتی نتوانسته سیر تکامل بشری و گذار جوامع به مراحل مختلف را متوقف کند.البته این روند در تمام جوامع یکسان نبوده و برخی جوامع اختلاف فاحشی با دیگر جوامع تکامل یافته دارند. نگاهی به پیدایش مکاتب و ایدئولوژی های مختلف در گذر زمان و تغییر تفکرات و اندیشه انسان در طول تاریخ مهر تاییدی بر این ادعاست. جوامعی که خود را با روح زمانه وفق داده و درک درستی از فلسفه حقیقی جوامع بشری داشته اند، توانسته اند گام در مسیر رفاه و زندگی بهتر بگذارند. ایده آلی که هدف اصلی تشکیل جوامع بشری بود.